Zuid Afrikaanse cultuur
Door Westerse technologie te combineren met inheemse technologie, westerse tradities met Afrikaanse en Aziatische tradities, is Zuid-Afrika een studie in contrasten. Het biedt ook lessen in hoe culturen soms kunnen vermengen, soms botsen; Op korte afstand van elkaar liggen bijvoorbeeld de villa’s van de blanke elite van Zuid-Afrika en de teerachtige hutjes van zwarte dagloners, kantoorgebouwen met de meest geavanceerde elektronische bedrading en eenkamerwoningen zonder elektriciteit. Er blijft een grote kloof bestaan tussen de blanke minderheid en de zwarte meerderheid op het gebied van onderwijs en economische kansen. Toch boekt Zuid-Afrika gestage vooruitgang bij het uitwissen van enkele van deze historische ongelijkheden en de gevolgen daarvan. Het dagelijks leven is beter voor de meeste mensen en cultuur en kunst, die soms in ballingschap werden gedwongen, floreren in het vrije klimaat van het postapartheids-tijdperk.
Het dagelijks leven en sociale gebruiken
Zoals ze overal ter wereld zijn, worden de patronen van het dagelijks leven in Zuid-Afrika bepaald door sociale klasse, etniciteit, religie en verblijf: het leven van een mijnbouwer in de provincie Limpopo is heel anders dan dat van een Indiase winkelier in Durban, een Afrikaner kantoormedewerker in Johannesburg, of een lerares Engelse extractie in Kaapstad. Omdat de regering moeite heeft om de economie uit te breiden om alle burgers evenveel te bieden, blijven er grote verschillen bestaan. Toch zullen al deze mensen waarschijnlijk van hetzelfde plezier genieten: het gezelschap van familie en vrienden, films uit de studio’s van Johannesburg en Hollywood, muziek en dans, en bezoeken aan de prachtige nationale parken en schilderachtige landschappen van Zuid-Afrika.
De kunst
Een eeuw en een half van witte overheersing in het grootste deel van het land (meer dan drie eeuwen in de Westelijke Kaap) en de grote mate van zijn banden met de globale markteconomie hebben de zwarte cultuur in Zuid-Afrika grondig veranderd. De sterkste banden met traditionele samenlevingen zijn door de vele talen heen gegaan die de culturele diversiteit van het land belichamen, waarvan de nuances van idioom en gevoeligheid overgaan in de kunsten. Traditionele kunstvormen zoals dansen en textiel weven worden gebruikt als vehikels van etnische identiteit en worden zorgvuldig bewaard, terwijl moderne kunstvormen van schilderkunst tot literatuur zijn gegroeid in de jaren na het einde van de apartheid. Toch heeft een groot deel hiervan plaatsgevonden via particuliere initiatieven, omdat grote institutionele steun voor cultuur grotendeels is opgegeven, vooral voor culturele projecten die als elitair of Europees georiënteerd worden beschouwd; de sluiting van het Nationaal Symfonieorkest in 2000 is zo’n voorbeeld.
Muziek
Veel populaire Zuid-Afrikaanse kunst vormen een samensmelting van culturele invloeden, zoals townshipjazz en popmuziek, religieuze koormuziek en zogenaamde ’traditionele’ dansen die concurrerend worden uitgevoerd door mijnwerkers in uitgesproken onconventionele omgevingen. Anderen zijn innovaties die zijn gecreëerd als antwoord op nieuwe omstandigheden, zoals de lifela-liedgedichten die door Sotho-migranten zijn gecomponeerd om het leven van mijnwerkers te uiten en te becommentariëren. Omdat mijnwerkers vaak zo ver van huis waren, moesten traditionele rituelen worden uitgevoerd tijdens het weekend of op feestdagen. Mijnbouwbedrijven sponsorden vaak dansen als uitlaatklep voor de mannen, en toeristen kwamen naar de exotische Afrikaanse muzikale vormen kijken.
