Doedicurus
Doedicurus Clavicaudatus
Doedicurus clavicaudatus was een prehistorische glyptodont (Glyptodontinae (glyptodonts of glyptodontines) zijn een uitgestorven onderfamilie van grote, zwaar gepantserde gordeldieren die ontwikkeld in Zuid-Amerika en verspreid naar Noord-Amerika.), leefden tijdens het Pleistoceen (Pleistoceen megafauna is de verzameling van grote dieren die op aarde leefde tijdens het Pleistoceen en werd uitgestorven tijdens de quaternaire uitsterven evenement. Megafauna is een term gebruikt om een dier met een volwassen lichaamsgewicht van meer dan 44 kg) tot het einde van de laatste glaciale periode, zo’n 11.000 jaar geleden. Dit was de grootste bekende glyptodont, en een van de bekendere leden van de nieuwe wereld Pleistoceen megafauna, met een hoogte van 1,5 meter (4,9 ft) en een totale lengte van ongeveer 4 m (13 ft). Doedicurus bereikte een massa van ongeveer 1,910 tot 2,370 kg (1,91 aan 2.37 t). Had een grote koepelvormige carapax dat bestond uit vele strak ingerichte scutes, enigszins vergelijkbaar met dat van de hedendaagse familielid, de gordeldieren. Zijn staart was omgeven door een flexibel omhulsel van bot en had lange spikes of noppen op het einde, op zijn minst in mannelijke individuen.
D. Clavicaudatus woonden in bossen en graslanden en was herbivoren (Een herbivoor is een dier anatomisch en fysiologisch aangepast aan het eten van plantaardig materiaal, bijvoorbeeld loof, voor het belangrijkste deel van zijn dieet. Als gevolg van hun plant-dieet hebben plantenetende dieren meestal monddelen aangepast aan raspring of slijpen. Paarden en andere planteneters hebben brede platte tanden die zijn aangepast aan het slijpen van gras, boomschors en andere taai plantenmateriaal. Een groot percentage van planteneters hebben Linge darmflora die helpen hen verteren van plantaardig materiaal, dat moeilijker is te verteren dan dierlijke prooi. deze darmflora is opgebouwd uit cellulose verteren protozoa of bacteriën leven in de planteneters darmen). Zijn staart club werd waarschijnlijk gebruikt in infraspecifieke conflict in plaats van verdediging tegen roofdieren zoals Smilodon, in tegenstelling tot de oppervlakkig soortgelijke club van de Ornithischia, die worden verondersteld te zijn gebruikt om te verdedigen tegen afbraakprijzen dinosaurussen. Voor een ding, zou het laatste gebruik moeilijk zijn geweest omdat het dier gezichtsveld zo beperkt was dat het in wezen zou hebben gehad om blindelings thrash de staart club. Daarnaast hebben juvenielen gevonden waaruit blijkt fracturen die werden geproduceerd door ongeveer dezelfde hoeveelheid energie kan worden geproduceerd door de staart spieren. Haar naam betekent “stamper staart”, verwijzend naar het hoe, als de spikes werden verwijderd, het zou lijken op een stamper.
Het rugschild is stevig verankerd aan het bekken maar los rond de schouder. De voorkant droeg een extra kleinere koepel. Dit is geïnterpreteerd als een vet gevulde ruimte, vergelijkbaar met een kameel zijn bult, die de opgeslagen energie voor het droge seizoen en zachte slagen van de staart van rivaal dieren.
Fossielen van D. clavicaudatus zijn gevonden in Zuid-Amerika, met name in de vorming van de Luján in Argentinië. Andere fossiele resten zijn gevonden in de San José en Dolores formaties van Uruguay en in Santa Vitória do Palmar, Brazilië. gezien de late datum van haar verdwijning, het opgetreden en waarschijnlijk ook gejaagd door de eerste menselijke bewoners van Zuid-Amerika.
