Verschil bami en nasi
Bami goreng (Indonesische gefrituurde pittige noedels) en nasi goreng (Maleisische, Singaporese, Indonesische gefrituurde pittige rijst). Je kunt zien dat er een gemaakt is van gele eiernoedels die lijken op spaghetti noedels en de andere is rijst. De Maleisische, Singaporese hebben ook hun eigen versie van bami genaamd goreng die eigenlijk betekent mee (dezelfde spaghetti zoals gele eiernoedels) en goreng betekent gebakken. Bami wordt verkocht door straatverkopers of food court-type door Indiase of Maleis en hun gorg eng zijn pittiger dan de chinese char / chow mein of Japanse yakisoba. Meer zoals de Thai, vul Thai een andere versie van bami. De smaak voor bami goreng (Indonesisch) is pittig en zuur vanwege de tomaten en ketchup. De Maleisische Indiase nasi is pittig en zuur vanwege het tamarindesap. De malay nasi is ook pittig en zuur omdat ze kalk gebruiken. Nasi of gebakken rijst is zuur en pittig vanwege de tomatenketchup en totaal anders dan Chinese gefrituurde rijst. De gebruikelijke ingrediënten in bami goreng of mee goreng zijn gefrituurde garnalenbeignets, sotong (inktvis), aardappelkoeken, enz. Zeker niet bitter. Mee Soto, mee java, curry laksa kan romige noedels zijn soep gerechten die is gemaakt van kokosmelk soep
Geschiedenis bami
Chinese invloeden zijn duidelijk zichtbaar in Indonesische gerechten, zoals bakmi, mie ayam, pangsit, bakso, lumpia, kwetiau goreng en mie goreng. Het gerecht is afgeleid van Chinese chow mein en wordt verondersteld te zijn geïntroduceerd door Chinese immigranten in Indonesië, Maleisië en Singapore. Mie goreng lijkt ook op Japanse yakisoba. Mie Goreng is echter zwaarder geïntegreerd in de Indonesische keuken; bijvoorbeeld de toepassing van populaire zoete sojasaus die milde zoetheid toevoegt, sprenkel van gefruite sjalotten, toevoeging van pittige sambal en de afwezigheid van varkensvlees en reuzel in het voordeel van garnalen, kip of rundvlees om voor de moslimmeerderheid te zorgen.
Geschiedenis nasi
Nasi goreng had hetzelfde begin als andere versies van gebakken rijst; als een manier om te voorkomen dat je rijst verspilt. Het braden van de rijst kan de verspreiding van gevaarlijke microben voorkomen, vooral in de pre-koelingstechnologie van Indonesië en ook de noodzaak om kostbaar voedsel weg te gooien. Nasi goreng wordt traditioneel thuis voor het ontbijt geserveerd en wordt traditioneel gemaakt van overgebleven rijst van de avond ervoor. Naast ingrediënten zoals sjalot, tomaat, peper en chili, wordt de rijst gebakken met stukjes kip of rundvlees; meestal restjes van een kip- of rundvleesgerecht.
Nasi goreng wordt vaak omschreven als de draai van Indonesië in gebakken rijst. En zoals met andere gefrituurde rijstrecepten in Azië, is gesuggereerd dat het zijn oorsprong uit Zuid-Chinese gefrituurde rijst kan traceren. Het is echter niet duidelijk wanneer Indonesiërs de Chinese gebakken rijst gingen adopteren en hun eigen versie maakten. De handel tussen China en de Indonesische archipel bloeide vanaf het tijdperk van Srivijaya rond de 10e eeuw en werd geïntensiveerd in het Majapahit-tijdperk rond de 15e eeuw. Tegen die tijd begonnen Chinese immigranten zich in de archipel te vestigen, en brachten hun cultuur en keuken met zich mee.
