Titanosaurussen
Titanosauriërs waren een diverse groep sauropod-dinosaurussen waaronder Saltasaurus en Isisaurus. De titanosauriërs waren de laatst overgebleven groep van langnekkige sauropoden, met taxa die nog steeds bloeiden op het moment van de uitstervingsgebeurtenis aan het einde van het Krijt. De groep omvat de grootste landdieren waarvan bekend is dat ze hebben bestaan, zoals Patagotitan- geschat op 37 m (121 voet) lang met een gewicht van 69 ton (76 ton) – en de Argentinosaurus en Puertasaurus van vergelijkbare grootte van dezelfde regio. De naam van de groep verwijst naar de mythologische Titanen van het oude Griekenland, via het type geslacht (nu een nomen dubium) Titanosaurus. Samen met de brachiosauriden en verwanten vormen titanosauriërs de grotere clade Titanosauriformes.
Titanosauriërs hadden kleine koppen, zelfs vergeleken met andere sauropoden. Het hoofd was ook breed, vergelijkbaar met de hoofden van Camarasaurus en Brachiosaurus, maar meer langwerpig. Hun neusgaten waren groot en ze hadden allemaal toppen gevormd door deze neusbeenderen. Hun tanden waren ofwel enigszins spatvormig of als pennen of potloden, maar waren altijd erg klein.
Beschrijving
Hun halzen hadden een gemiddelde lengte, voor sauropoden, en hun staarten waren zweepachtig, maar niet zo lang als in de diplomaten. Terwijl het bekken (heupgebied) slanker was dan sommige sauropoden, was de borstkas (borstgebied) veel breder, waardoor ze een unieke ‘wijde’ houding kregen. Als gevolg hiervan zijn de gefossiliseerde wegen van titanosauriërs duidelijk breder dan andere sauropoden. Hun voorpoten waren ook gedrongen en vaak langer dan hun achterpoten. Hun wervels (ruggengraten) waren massief (niet uitgehold), wat een terugkeer kan zijn naar meer basale saurischians. Hun wervelkolom was flexibeler, dus ze waren waarschijnlijk wendbaarder dan hun neven en beter in het opvoeden. In tegenstelling tot andere sauropoden hadden sommige titanosauriërs geen cijfers of cijferbotten en liepen ze alleen op hoefijzervormige ‘stronken’ bestaande uit de zuilvormige metacarpale botten.
Uit huidvertoningen gevonden met de fossielen, is vastgesteld dat de huid van veel titanosaurussoorten gepantserd is met een klein mozaïek van kleine, parelachtige schalen rond een grotere schaal. Eén soort, Saltasaurus, is zelfs ontdekt met benige platen, zoals de ankylosaurussen. Studies gepubliceerd in 2011 geven ook aan dat titanosaurussen zoals Rapetosaurus (waarop de onderzoeken werden uitgevoerd) mogelijk de osteodermen hebben gebruikt die gebruikelijk zijn in de verschillende genera voor het opslaan van mineralen tijdens harde klimaatveranderingen, zoals droogte. Hoewel ze allemaal enorm groot waren, waren velen behoorlijk gemiddeld in vergelijking met de andere gigantische dinosaurussen. Er waren zelfs enkele dwergspecifieke eilanddieren zoals Magyarosaurus, waarschijnlijk het resultaat van allopatrische soortvorming en insulaire dwerggroei.
Indeling
De familie Titanosauridae is than gebruikt voor afgeleide titanosauriërs, maar Wilson en Upchurch. Het type geslacht Titanosaurus dubieus op basis van de cijfers en de originele beschrijving. Weishampel et al., In de tweede editie van The Dinosauria, including also use of the family Titanosauridae en gebruikten in plaats daarvan verschillende kleinere titanosaurafamilies zoals Saltasauridae en Nemegtosauridae, die Lithostrotia voor afgeleide titanosaurussen lanceerden. Een handvol Argentijnse sauropodarbeiders blijft Titanosauridae echter gebruiken voor titanosauriërs die nu in Lithostrotia zijn geplaatst.
