Puzzels
De oorsprong van legpuzzels gaat terug tot 1760 toen Europese kaartenmakers kaarten op hout plakten en in kleine stukjes sneden. John Spilsbury, een graveur en kaartenmaker, wordt gecrediteerd met het uitvinden van de eerste puzzel in 1767. De ontlede kaart is sindsdien een succesvol educatief speelgoed geweest. Amerikaanse kinderen leren nog steeds geografie door te spelen met puzzelkaarten van de Verenigde Staten of de wereld. De achttiende-eeuwse uitvinders van legpuzzels zouden versteld staan van de transformaties van de afgelopen 250 jaar. Puzzels voor kinderen zijn van lessen naar entertainment gegaan, met uiteenlopende onderwerpen zoals dieren, kinderrijmpjes en moderne verhalen over superhelden. Maar de grootste verrassing voor de vroege puzzelfabrikanten zou zijn hoe ze de afgelopen eeuw puzzels hebben omarmd.
Puzzelen als een hobby
Puzzels voor volwassenen kwamen rond 1900 tevoorschijn en tegen 1908 was er een volslagen rage aan de gang in de Verenigde Staten. Hedendaagse schrijvers schilderden de onverbiddelijke progressie van de puzzelverslaafde af: van de scepticus die eerst puzzels als dwaas en kinderachtig bespotte, tot het verbijsterde puzzelaar die maaltijden genegeerd had terwijl hij nog maar één stuk reciteerde; naar de verlamde overwinnaar die uiteindelijk in de vroege uren van de ochtend in het laatste stuk stopte.
De puzzels van die tijd waren een hele uitdaging. De meesten hadden stukjes precies gesneden op de kleurlijnen. Er waren geen overgangen met twee kleuren om aan te geven dat bijvoorbeeld het bruine gebied (dak) naast de blues (hemel) lag. Niezen of een onzorgvuldige beweging kan een avondwerk ongedaan maken omdat de stukjes niet in elkaar grijpen. En, in tegenstelling tot kinderpuzzels, hadden de volwassen puzzels geen gidsbeeld op de doos; als de titel vaag of misleidend was, zou het ware onderwerp een mysterie kunnen blijven totdat de laatste stukjes op hun plaats waren aangebracht.
De economie van legpuzzels
Omdat houten puzzels stuk voor stuk moesten worden gesneden, waren ze duur. Een puzzel uit 500 stukjes kostte in 1908 meestal $ 5, veel meer dan de gemiddelde werknemer die slechts $ 50 per maand verdiende. De high society omarmde echter het nieuwe amusement. Piekverkopen kwamen op zaterdagmorgen toen klanten puzzels selecteerden voor hun weekendhuisfeestjes in Newport en andere buitenrecreatie.
De volgende jaren brachten twee belangrijke innovaties. Eerst introduceerde Parker Brothers, de beroemde gamefabrikant, figuren in hun puzzels van het merk Pastime. Figuurstukken maakten puzzels een beetje gemakkelijker te monteren. Maar de fascinatie van stukken in de vorm van honden, vogels en andere herkenbare objecten compenseerde ruimschoots de enigszins verminderde uitdaging. Ten tweede zijn hobby’s en andere merken verhuisd naar een in elkaar grijpende stijl die het risico op morsen of verliezen van stukken verkleint. Tijdverdrijf puzzels waren zo succesvol dat Parker Brothers gestopt met het maken van spellen en wijdde de hele fabriek aan de productie van puzzels in 1909. Na deze rage, puzzels voortgezet als een normale volwassen afleiding voor de komende twee decennia.
Met het begin van de Grote Depressie in 1929 genoten puzzels voor volwassenen een opleving van populariteit, met een piek in het begin van 1933 toen de verkoop een verbazingwekkende 10 miljoen per week bereikte.
