Klimaat is de statistieken van het weer over lange perioden. Het wordt gemeten door de patronen van variatie in temperatuur, vochtigheid, atmosferische druk, wind, neerslag, atmosferische deeltjes telling en andere meteorologische variabelen in een bepaald gebied over lange perioden te beoordelen. Klimaat verschilt van het weer, in dat weer beschrijft alleen de korte termijn voorwaarden van deze variabelen in een bepaald gebied.

Het klimaat van een regio wordt gegenereerd door het klimaatstelsel, dat bestaat uit vijf componenten: atmosfeer, hydrosfeer, cryosfeer, lithosfeer en biosfeer.

Het klimaat van een locatie wordt beïnvloed door zijn breedtegraad, terrein en hoogte, evenals nabijgelegen waterlichamen en hun stromingen. Klimaten kunnen worden ingedeeld volgens het gemiddelde en de typische reeksen van verschillende variabelen, meestal temperatuur en neerslag. Het meest gebruikte classificatieschema was de klimaatklassering van Köppen. Het Thornthwaite systeem, dat sinds 1948 in gebruik is, bevat evapotranspiratie samen met temperatuur- en neerslaginformatie en wordt gebruikt bij het bestuderen van biologische diversiteit en hoe klimaatverandering dit beïnvloedt. De Bergeron en Ruimtelijke Synoptische Klassificatiesystemen richten zich op de oorsprong van luchtmassas die het klimaat van een regio bepalen.

Paleoclimatologie is de studie van oude klimaten. Aangezien directe waarnemingen van klimaat niet voor de 19e eeuw beschikbaar zijn, worden paleoclimaten afgeleid van proxyvariabelen die niet-biotische bewijzen bevatten, zoals sedimenten in meerbedden en ijskernen, en biotische bewijzen zoals boomringen en koraal. Klimaatmodellen zijn wiskundige modellen van verleden, heden en toekomstige klimaten. Klimaatverandering kan optreden over lange en korte tijdschema’s van een aantal factoren; recente opwarming wordt besproken in de opwarming van de aarde. Aardverwarming resulteert in herverdelingen. Bijvoorbeeld, “een verandering van gemiddelde jaarlijkse temperatuur van 3 ° C komt overeen met een verschuiving van isothermen van ongeveer 300-400 km breedtegraad (in de gematigde zone) of op 500 m hoogte. Daarom worden de soorten naar verwachting naar boven verheven naar de polen in breedtegraad als reactie op de verschuiving van klimaatzones “.

Klimaat (uit de oude Griekse klim, wat de neiging betekent) wordt algemeen gedefinieerd als het gemiddelde weer over een lange periode. De gemiddelde gemiddelde periode is 30 jaar, maar andere perioden kunnen afhankelijk van het doel worden gebruikt. Het klimaat bevat ook andere statistieken dan het gemiddelde, zoals de omvang van de dagelijkse of jaar-tot-jaar variaties. Het intergouvernementele panel over klimaatverandering (IPCC) 2001 woordenlijst definitie is als volgt:

Klimaat in een smalle zin wordt gewoonlijk gedefinieerd als het ‘gemiddelde weer’ of nauwkeuriger als de statistische omschrijving in termen van de gemiddelde en variabiliteit van relevante hoeveelheden over een periode van maanden tot duizenden of miljoenen jaren. De klassieke periode is 30 jaar, zoals gedefinieerd door de World Meteorological Organization (WMO). Deze hoeveelheden zijn meestal oppervlakte-variabelen zoals temperatuur, neerslag en wind. Het klimaat in een bredere zin is de staat, inclusief een statistische beschrijving van het klimaatstelsel.

De Wereld Meteorologische Organisatie (WMO) beschrijft klimaat “normalen” als referentiepunten die door klimatologen gebruikt worden om de huidige klimatologische trends te vergelijken met die van het verleden of wat normaal wordt beschouwd. A Normal wordt gedefinieerd als het rekenkundig gemiddelde van een klimaatelement ( bijv. temperatuur) over een periode van 30 jaar. Er wordt een periode van 30 jaar gebruikt, omdat het lang genoeg is om eventuele internaale variaties of anomalieën te filteren, maar ook kort genoeg om langere klimatologische trends te laten zien. ” De WMO stamt uit de Internationale Meteorologische Organisatie die in 1929 een technische commissie voor klimatologie oprichtte. In 1934 ontmoette Wiesbaden de technische commissie die de periode van dertig jaar 1901 tot 1930 aangewezen als referentietijd voor klimatologische standaardnormen. In 1982 is de WMO overeengekomen om klimaatnormalen te updaten en deze werden vervolgens op basis van klimaatgegevens van 1 januari 1961 tot en met 31 december 1990 afgerond.

Het verschil tussen klimaat en weer wordt zinvol samengevat door de populaire uitdrukking ‘Klimaat is wat je verwacht, het weer is wat je krijgt’. In de historische tijdsperiode zijn er een aantal bijna constante variabelen die het klimaat bepalen, inclusief breedtegraad, hoogte , de hoeveelheid land tot water en de nabijheid van oceanen en bergen. Deze veranderen alleen over perioden van miljoenen jaren door processen zoals plaattektoniek. Andere klimaatdeterminanten zijn dynamischer: de thermohaline circulatie van de oceaan leidt tot een verwarming van de Noord-Atlantische Oceaan op 5 ° C in vergelijking met andere oceaanbekkens. Andere oceaanstromen verdelen hitte tussen land en water op een meer regionale schaal. De dichtheid en het type vegetatie dekking beïnvloedt zonnehitteabsorptie, waterretentie en regenval op regionaal niveau. Wijzigingen in de hoeveelheid atmosferische broeikasgassen bepalen de hoeveelheid zonne-energie die door de planeet wordt behouden, wat leidt tot de opwarming van de aarde of de wereldwijde koeling. De variabelen die klimaat bepalen zijn talrijk en de interacties zijn complex, maar er is algemene overeenstemming dat de brede uiteenzettingen worden begrepen, althans voor zover de determinanten van historische klimaatverandering zich bezighouden.